16.09.2014 Port Dickson, Malaysia

We zeszły wtorek mieliśmy wolne ze względu na święto - Dzień Malezji. Postanowiliśmy wybrać się na plażę. My, czyli ja i Sannah i dwóch innych niemieckich praktykantów w GMI - Thomas i Jonathan. Dwie godziny drogi od GMI znajduje się Port Dickson, jest on położony na zachodnim brzegu Półwyspu Malajskiego. Na zdjęciach widać wszędzie jakby mgłę, nie jest to specyficzne dla tego regionu, ale od paru dni powietrze tak właśnie wygląda. Nasz szef wytłumaczył nam, że przez parę tygodni na Sumatrze są wypalane drzewa palmowe i dym unosi się aż tu na wybrzeże i do nas do GMI.

Przed południem łazilismy trochę po miasteczku i siedzieliśmy na kamienistej plaży, na obiad byliśmy w świetnej japońskiej restauracji, gdzie był buffet z sushi. Rewelacja! A po południu udaliśmy się na oddaloną o kilkanaście kilometrów plażę Blue Lagoon (musieliśmy wziąć taksówkę). Woda w morzu była bardzo ciepła i przez około 200 metrów od brzegu bardzo płytka. Idealne miejsce dla dzieci, ale do pływania trochę średnie, zwłaszcza, że piaszczyste dno kończyło się, gdy zaczynało się robić odrobinę głębiej i były tam bardzo dosyć ostre kamienie. Port Dickson to miejsce, do którego udają się głównie miejscowi, nie ma go np. w naszych przewodnikach po Malezji. Także na plaży nie było żadnych kobiet w kostiumach kąpielowych, większość wchodziła do wody w pełnym ubraniu. Także my w kostiumach i tylko t-shircie czy sweterku w moim przypadku (zapomniałam zabrać koszulki do kąpieli) prezentowałyśmy się w miarę odważnie.

Sushi buffet

 

Blue Lagoon Beach

Last Tuesday we had a day off because of Malaysia Day. We decided to go to the beach. We, that means me, Sannah and two other German interns at GMI - Thomas and Jonathan. Port Dickson is about a two hour drive from GMI, on the western shore of the Malay Peninsula. In the pictures you can see this haze everywhere. It is not specific to this region, but the air has been looking like that for a few days already. Our boss explained to us that for a few weeks in Sumatra palm trees are burned out and smoke floats up here to the coast and even reaches us in GMI.

Before noon we walked around this little town and sat on the pebble beach for a while. For lunch, we went to a great Japanese restaurant where there was a sushi buffet. Awesome food! And in the afternoon we drove a few miles away to a nicer beach, Blue Lagoon (we had to take a taxi). The water in the sea was very warm and for about 200 meters from the shore very shallow. An ideal place for children, but not so great for swimming, especially since the sandy ground ended when it was starting to getting a little deeper and there were very fairly sharp stones on the ground. Port Dickson is a place where mostly locals go. You won't find this place in our guides about Malaysia. So there were no women in bathing suits on the beach, most of them entered the water fully clothed. As we wore bikinis and only a t-shirt or sweater in my case (I forgot to take an extra t-shirt to swim) we presented ourselves rather courageously.

Mooncake Festival, 7.09.2014

Uczniowie GMI, ja, Thomas i Sannah /GMI students, me, Thomas and Sannah

Mooncake Festival to chińskie święto, które odbywa się raz w roku podczas pełni księżyca. Jest ono podziękowaniem za udany czas żniw oraz celebruje księżyc, który w chińskiej tradycji utożsamiany jest z modością i płodnością. W czasie tego święta je się ciasto w kształcie księżyca w pełni. Jest ono niewielkie i moża mieć różne nadzienia. Ja próbowałam ciast z takimi  nadzieniami jak z mango, orzechami, czerwoną fasolą przygotowaną na słodko i żółtkiem. Najbardziej smakowało mi oczywiście nadzienie z mango.

My świętowaliśmy razem z uczniami GMI, którzy wszystko zorganizowali - lampiony, ciasta a także krótkie wprowadzenie - przygotowali bardzo zabawny film, który przedstawił legendę związaną ze Świętem Księżyca. Każdy dostał taki lampion, w środku którego była świeczka, a także możliwość podpisania się na kilku lampionach/balonach, które poszybowały do nieba.

Lampion

Przed GMI/Outside GMi

Podpalanie balonu/Lighting up the baloon

ENG:

The Mooncake Festival is a Chinese festival which takes place once a year during the full moon. It celebrates successful harvest and the moon, which in Chinese tradition is associated with youth and fertility. During the holiday, a cake in the shape of a full moon is eaten. It is small and can have a variety of fillings. I tried cakes with fillings such as mango, nuts, red beans and egg yolk. Obviously I  liked the mango filling mostly.
We celebrated together with GMI students who had organized the whole festival- lanterns, cakes as well as a brief introduction - and had prepared a very funny movie that introduced the legend associated with the Moon Festival. Everyone received a lantern in the middle of which was a candle, as well as the opportunity to sign a few lanterns / balloons that floated into the sky.

Internship at the German Malaysian Institute

We wtorek rozpoczęłyśmy praktyki w GMI. O ósmej miałyśmy spotkanie z naszym szefem - panem Ngan Chen Hwa, który jeszcze raz omówił z nami szczegóły naszego projektu. Potem umówił się z nami i jeszcze jednym praktykantem - Thomasem na jedenastą, aby oprowadzić nas po kampusie. W czasie tej małej wycieczki przedstawił nas dyrektorowi GMI i większości pracowników administracji. Póki co nie mamy zbyt dużo do  roboty, gdyż czekamy na oficjalną prezentację kierownika sekcji ds. studentów, którą mamy ewaluować. Zapoznałyśmy się zatem z różnymi materiałami informacyjnymi nt. GMI, przeklikałyśmy całą stronę internetową oraz poczytałyśmy trochę o systemie edukacji w Malezji. Ogólnie szkolnictwo nie stoi tutaj na bardzo wysokim poziomie, przynajmniej według międzynarodowych badań PISA i TIMSS, gdzie Malezja wypada dużo poniżej średniej. Mało osób studiuje i co ciekawe 70 procent studentów to kobiety.
GMI to taki odpowiednik polskich techników. Można się tu kształcić w dwóch ogólnych działach: technologii produkcji i elektronice przemysłowej. Kształcenie trwa trzy lata i jest skoncentrowane na umiejętności praktyczne. Uczniowie muszą płacić czesne za  naukę w GMI - 4 000 RM za semestr, ale większość z nich dostaje stypendium od rządu. Poza tym jest tu też prowadzony specjalny program finansowany przez Malezyjski rząd, gdzie uczniowie przygotowywani są do studiów w Niemczech. Dostają oni stypendia na cały kurs przygotowawczy w GMI, przygotowanie językowe w Niemczech a także pokrywają koszt studiów w Niemczech. Dlatego do tego programu przyjmowani są uczniowie z samymi piątkami na świadectwie. Jest też tu prowadzony taki sam program dla osób prywatnych, które same za to wszystko płacą, bardzo drogi, ale przyjmowane są też osoby z gorszymi ocenami. Obecnie w GMI kształci się 4200 uczniów, z czego 300 to osoby przygotowujące się do studiów w Niemczech.

Moje miejsce pracy / My workplace

Nasze miejsce pracy to dział nauczania. Specjalnie dla nas wydzielono trochę przestrzeni. Dostałyśmy własny stół, krzesła i szafę na nasze rzeczy, także przyjęto nas bardzo gościnnie. Oprócz nas pracuje tutaj oczywiście nasz szef, Mirjam i koordynatorzy różnych działów.

Nasze biuro jest na 1. piętrze tego budynku / Our office is on the 1st floor of this building

GMI składa się z pięciu budynków, w których znajdują się sale wykładowe i pracownie. Są to te niebieskie budynki. Do tego znajdują się tu cztery akademiki, które mieszczą do 3000 osób oraz budynek mieszkalny dla pracowników GMI, gdzie i my mieszkamy. Jest tu też hala sportowa, gdzie można grać w siatkówkę, koszykówkę czy badmintona. Jest pomieszczenie do squasha, kort do tenisa ziemnego oraz stoły do tenisa stołowego. Jest tu także siłownia i ogromne boisko do gry w piłkę nożną oraz w rugby. Najwyższy budynek ma piętnaście pięter i to z jego tarasu udało mi się sfotografować tę panoramę. Osiedle mieszkalne i pole golfowe nie należą do GMI.

Panorama okolicy i GMI / Panorama of GMI and the neighbourhood

Tutaj jeszcze parę zdjęć z kampusu. Zapomniałam dodać, że znajduje się tu też małe przedszkole. Dzieci uczęszczają tam  mundurkach.

t

Flaga Malezji / Malaysian flag

Piętnaście pięter pracowni - Elektronika przemysłowa/ Fifteen floors of workshops - Industrial electronics

W budynku administracji / In the administration building

Plakat przed przedszkolem /Poster in front of kindergarten

>>ENG

 

On Tuesday we began our internship at GMI. At eight o’clock we had a meeting with our boss, Mr. Ngan Chen Hwa, who once again discussed the details of our project with us. Afterwards, he made an appointment with us and another intern – Thomas – at eleven o’clock in order to give us a tour of the campus. During the short tour he introduced us to the managing director of GMI and the majority of the administrative office workers. We still don’t have much work to do because we are waiting for the official presentation from the direction of the department of student affairs which we have to evaluate. We familiarized ourselves with various information materials concerning GMI, clicked on every webpage and read a little bit about the school system in Malaysia. General education is not on a very high level here, at least according to the international tests PISA and TIMSS, where Malaysia ranks far below average. Few people complete a degree and, interestingly, 70 percent of the students at universities are women.

GMI is the equivalent of a Polish technical school. You can train in two general areas: production technology and industrial electronics. The training lasts two years and concentrates on practical competencies. Students must pay 4,000 RM tuition per semestr at GMI. Altough, most of them obtain scholarships from the government. On top of that, a special finance program was introduced by the Malaysian government, which finances students to prepare for studies in Germany. The students receive a scholarship for a preparatory course at GMI, linguistic preparation in Germany and the program also covers the cost of studying in Germany. Thus, only students with straight As on their diploma are accepted. A similar program was also introduced for private persons who pay for everything themselves, at a high cost, but people with lower grades are also accepted. Currently 4,200 students are training at GMI, of which 300 are preparing to study in Germany.

Our workplace is in the teaching department. They made some room especially for us, giving us our own desk, chairs and a cupboard for our things. Thus, we have been accepted very hospitably. Besides us, of course, our boss Mr Ngan,  Mirjam and the coordinators of various department work here.

GMI consists of five buildings which house lecture halls and laboratories. Those are the blue buildings. In addition, there are also four dormitories, which house up to 3,000 people and an apartment building for GMI employees, where we also live. Here, there is a sports hall, where you can play volleyball, basketball or badminton. There is a squash court, a tennis court and tables for table tennis. There’s also a gym and an enormous soccer/rugby field. The highest building is fifteen stories high. It was from this buildings terrace that I was able to photograph the panorama. The residential settlement and the golf course don’t belong to GMI.

Here are a few more pictures of the campus. I forgot to add that there is also a small preschool here. Children attend in uniform.

Nasze mieszkanie / Our apartment

Jak już pisałam nasze mieszkanie jest bardzo przestronne. Mieszkamy w budynku, który jest przeznaczony dla pracowników GMI. Nasze mieszkanie leży na ósmym piętrze, na szczęście mamy windę. Większość czasu spędzamy na tarasie, gdyż jest tam najchłodniej. Widok mamy na przeciwległe skrzydło budynku oraz boisko do piłki nożnej. Te niebieskie budynki w oddali to należą także do GMI.

 

Mimo, że posiadamy kuchnię, to nie jesteśmy w stanie ugotować nic więcej niż wodę na herbatę, gdyż nie mamy kuchenki czy piekarnika. Pozostaje nam zatem jedzenie w stołówkach studenckich. W obrębie kampusu znajdują się cztery stołówki i obiad kosztuje od 2,40 wzwyż. Ja na razie najwięcej zapłaciłam 4 RM. Ogólnie nie mamy pojęcia, jak oni wyliczają tę cenę, gdyż jest tam po prostu bufet i każdy nakłada sobie tyle, ile chce. Może kiedyś ktoś nam to wytłumaczy, gdyż nie jest to na pewno zależne od ilości różnych potraw na talerzu. W każdym razie ceny są tak niskie, że raczej nie opłaca nam się inwestować w żadne urządzenia do gotowania. Poza tym wszystko musimy trzymać w lodówce, gdyż mrówki są ponoć w stanie przeżreć się przez każde opakowanie.

Kuchnia/kitchen

W zeszły weekend udało mi się kupić moskitierę i zamontowałam ją sobie nad łóżkiem. Teraz nie muszę się przykrywać zupełnie pościelą, żeby nie zostać zjedzoną przez komary. A jest tak gorąco w nocy (mimo operującego wentylatora), że preferuję spać bez przykrycia.
Mieszkanie jest bardzo ciche, jedynie trzy razy dziennie słyszymy modlitwy dobiegające z pobliskiego meczetu, ale jest on na tyle daleko, że nie przeszkadza to nam w niczym. Rano zaczynają śpiewać już koło szóstej rano, ale jeszcze nigdy mnie to nie obudziło. Później modlą się jeszcze koło południa i wieczorem o siódmej.

Moskitiera/Mosquito net

Moja łazienka/My bathroom

>>>ENG

As I wrote before, our apartment is very spacious. We live in a staff building at GMI. Our apartment is on the eighth floor, luckily we have a lift. Mostly we spend time on the balcony because it is the coolest place in the apartment.  As you look outside you can see the opposite wing of the building and a football pitch. The blue buildings in the distance belong to the GMI as well.
Although we have a kitchen, we are not able to cook anything more than water for tea, because we have no oven or stove. So we can only eat for lunch what the student canteen offers. At the campus, there are four canteens, and lunch costs from 2.40 RM onwards. At the moment the most I paid was 4 RM. In general, we have no idea how they calculate the price, because there is simply a buffet and you can put on your plate as much as you want. Maybe someday someone will explain it to us, as it certainly doesn’t depend on the number of different kinds of dishes on the plate. In any case, prices are so low that it makes no sense to invest in any equipment for cooking. Besides, all the food has to be kept in the fridge, because apparently ants are able to bite through every packaging.
Last weekend I was able to buy a mosquito net and installed it over my bed. Now I don’t have to completely cover myself with bedsheets to not be eaten by mosquitoes at night. And it's so hot at night (despite the working ceiling fan) that I prefer to sleep without covering myself with anything.

The apartment is very quiet, only that three times a day we hear some prayers coming from a nearby mosque, but it is  far enough away that it doesn’t really disturb us. Usually they start singing at six o'clock in the morning, but I have never been awakened by it so far. Later they also pray around noon and in  the evening about seven o’clock.

30.08-1.09.2014, Kuala Lumpur, Malaysia

Kuala Lumpur

W sobotę wybrałyśmy się do Kuala Lumpur głównie na zakupy. Ja chciałam kupić sobie aparat fotograficzny a Sannah więcej ubrań. Poszłyśmy na stację kolejową, jest to krótki, może piętnastominutowy spacer, ale szłyśmy w czterdziestostopniowym upale, także dotarłyśmy tam całe mokre od potu. Pociągiem do centrum KL jedzie się około czterdzieści minut. W samym KL można przemieszczać się za pomocą metra, kolejki jednoszynowej, która porusza się po specjalnej estakadzie oraz autobusów. Kupuje się albo  bilety jednorazowe albo żetony, które oddaje się przy wyjściu ze stacji docelowej. 

Żeton na metro lub kolejkę jednoszynową/Subway or monorail token

Najpierw wybrałyśmy się do centrum handlowego tylko z elektroniką, które nazywa się Plaza Low Yat, tam kupiłam sobie aparat fotograficzny. Ceny są niestety tutaj takie same jak w Europie. Ponoć w Singapurze można dostać elektronikę taniej.  Potem zajrzałyśmy jeszcze do centrum handlowego Berjaya Times Square, w którym znajduje się też park rozrywki, którego jednak nie było dane nam zobaczyć, bo jest on w specjalnie wydzielonym sektorze centrum . Może się tam jeszcze kiedyś wybierzemy. 

Berjaya Times Square

Potem udałyśmy się na ulicę Jalan Alor, gdzie znajduje się mnóstwo chińskich i tajskich restauracji. Tam też zjadłyśmy obiad – ja wybrałam pyszne curry warzywne. Z naszych stolików mogłyśmy też podziwiać czubki Petronas Towers i wieży telewizyjnej – Menara KL.

Wieża telewizyjna Menara KL/ Menala KL tv tower

Widok na Petronas Towers/ View of Petronas Towers

Jalan Alor

Jalan Alor nocą /Jalan Alor at night

Później się rozpadało i schroniłyśmy się  w jednym z największych centrów handlowych, jakie tutaj są – Pavilion KL. Jest to ogromny kompleks. Porównałabym bym je wielkością do Magnolii, tylko, że ma ono osiem pięter, także nie wiem ile czasu potrzeba, żeby się przynajmniej raz po nim całym przejść. Jest tam wszystko, od marek bardzo luksusowych jak np. Chanel do sklepów typu wszystko za 5 ringgit  (ringgit RM ma podobną wartość do złotego). My byłyśmy tylko na dwóch piętrach i oglądałyśmy głównie, co tam mają do jedzenia. Okazało się, że koło tego centrum handlowego znajdują się ze trzy inne, także myślę, że można śmiało powiedzieć, że Kuala Lumpur to miasto wielkich centrów handlowych. My w czasie tego weekendu byłyśmy w ośmiu, a i tak były to tylko te położone w samym środku miasta. Chociaż dla mnie same zakupy nie stanowią wielkiej atrakcji, to rozumiem ich popularność, gdyż stanowią one świetną ochronę przed deszczem i upałem.

Wieczorem dotarłyśmy jeszcze pod Petronas Towers, gdzie podziwiałyśmy te pięknie podświetlone wieże oraz załapałyśmy się na show fontanny multimedialnej.

Petronas Towers

Fontanna przed Petronas Towers/Fountain in front of Petronas Towers

Następnego dnia było tutaj Święto Niepodległości (Hari Merdeka). Malezja świetowała 57 lat niepodleglości. Pojechałyśmy najpierw do informacji turystycznej, aby dowiedzieć się, czy się coś ciekawego dzieje, ale na miejscu okazało się, że wszystko przegapilyśmy, gdyż parada odbyła się wcześnie rano a pokaz fajerwerków w przeddzień w nocy. Byłyśmy trochę rozczarowane, ale z drugiej strony nie byłybyśmy w stanie wstać tak wcześnie, gdyż ciągle miałyśmy jeszcze problemy z przestawieniem się na tutejszy czas. Przeszłyśmy się zatem znowu w okolice Petronas Towers, by je zobaczyć za dnia i pospacerowałyśmy po pobliskim parku. 

Ogromny plac zabaw/huge playground

Znajduje się w nim ogromy plac zabaw dla dzieci (na zdjęciu nie widać niestety wszystkiego). Później pojechałyśmy na plac Merdeka, gdzie wcześniej odbywała się parada i inne uroczystości. Następnie przeszłyśmy się jeszcze do Central Market, miejsca gdzie sprzedawane są różne pamiątki i wyroby malezyjskie.  Stamtąd były już tylko dwa kroki do Chinatown, czyli dzielnicy chińskiej. Tam na jednej z ulic nagromadzonych jest mnóstwo różnych stoisk i można kupić praktycznie wszystko. „Markowe” ubrania, buty, torby, okulary, kosmetyki, elektronikę i wszystko co można sobie tylko wyobrazić za bezcen. Można spokojnie wytargować jedną trzecię proponowanej ceny, jak nie więcej. Na szczęście udało mi się stamtąd wyjść kupując tylko trochę jedzenia. Ale te niskie ceny bardzo zachęcają do zakupów. 

Plac Merdeka/Merdeka square

Meczet/Mosque

Plac Merdeka/Merdeka square

Jalan Petaling - Wejście do Chinatown/Entrance to Chinatown

Chinatown

Wieczorem wybrałyśmy się jeszcze do restauracji i po znalezieniu noclegu poszłyśmy do tętniącej życiem nocnym dzielnicy Bukit Bintang, gdzie trochę czasu spędziłyśmy w różnych klubach, ale wypiłyśmy bardzo mało, gdyż ceny były bardzo wysokie. Tutaj piwo w sklepie kosztuje 8 złotych, a w klubie stawka jest oczywiście przynajmniej podwójna, także trochę żal pieniędzy na alkohol.

Sannah

W poniedziałek miałyśmy jeszcze wolny dzień. Wybrałyśmy się na Stadion Merdeka, gdzie odbywał się Festiwal Vintage. Był nawet całkiem ciekawy, ale upał był bardzo dotkliwy i nie wytrzymałyśmy tam zbyt długo. 

Vintage Festiwal Stadion Merdeka/ Vintage Festival at Merdeka Stadium

Przeszłyśmy się jeszcze, żeby zobaczyć dworzec główny i pojechałyśmy do akwarium, które Sannah chciała koniecznie zobaczyć. Dla mnie nie była to specjalna atrakcja, gdyż w czasie pracy w Anglii byłam już kilka razy w London Aquarium czy Sealife Brighton, ale muszę przyznać, ze tutejsze akwarium chyba było najciekawsze z tych trzech.  Jedyne też posiada w swoich zbiorach taką piękną ośmiornicę. 

Dworzec główny w KL/KL central train station

Po tych trzech dniach byłyśmy totalnie wyczerpane i mamy dosyć chodzenia po sklepach i po mieście na długi czas. Naszą następną wycieczkę planujemy na wybrzeże, najlepiej na jakąś piekną wyspę.

>>>ENG 

On Saturday we went to Kuala Lumpur mainly to do some shopping. I wanted to buy a camera and Sannah more clothes. We went to the railway station - it is a short, fifteen-minute walk - but since we walked in increadible heat, we were covered with sweat when we reached the station. The train ride to the center of KL takes about forty minutes. In KL you can commute by subway, monorail and buses. You can buy either single tickets or tokens, which you give back at the exit of your destination.

First we went to a mall with electronics only, called the Plaza Low Yat, where I bought a camera. Prices here are unfortunately the same as in Europe. Apparently in Singapore you can get cheaper electronics. Then we checked out  Berjaya Times Square Mall, which also has an amusement park. However, we were not able to see it as it is placed in a specially dedicated sector of the mall. Maybe we can go there some other day. Then we went to Jalan Alor street, where there are plenty of Chinese and Thai restaurants. We had our dinner  there - I chose a delicious vegetable curry. From our table, we could also enjoy the tips of the Petronas Twin Towers and the TV Tower - Menara KL.

Later it started to rain and we hid ourselves in one of the largest shopping centers that are here - Pavilion KL. It is a huge complex. I would compare it to a very big shopping mall which in other countries is spread over one floor, but here it has eight floors, and I do not know how much time it would take to have a look at every shop or even just walk around it all. There is everything from very luxurious brands, such as Chanel, to stores which sell everything for 5 ringgit (4 Malaysian ringgit is about 1 Euro). We were just on two floors and were mostly interested in the food. It turned out that nearby this shopping center are three other malls. So I think you can certainly say that Kuala Lumpur is a city of great shopping malls. We were just in eight during the weekend, and we have seen just some of those in the city center. While shopping is not a big attraction for me, I understand the popularity of the malls because they are a great protection against rain and heat.

In the evening we reached the Petronas Twin Towers, where we admired the beautifully illuminated towers and watched the multimedia fountain show.

The next day, on Sunday, was Independence Day (Hari Merdeka). Malaysia celebrated 57 years of independence this year. We went first to the Tourist Information Center to find out if something interesting is happening because of this celebration but it turned out that we missed everything, as the parade took place early in the morning and the fireworks were the previous night. We were a little disappointed, but on the other hand, we would not be able to get up so early, because we still were pretty jet-lagged. We walked, therefore, again in the direction of the Petronas Towers to see them during the day and took a walk in the nearby park. There is a huge playground for children there. Later, we went to Merdeka Square, where the parade and other celebrations were held in the morning. Then we passed the Central Market, the place where you can buy various souvenirs and Malaysian products. From there, we were only a few steps to Chinatown. There, on one of the streets a lot of different stands were accumulated and you could buy practically anything. "Designer" clothes, shoes, bags, sunglasses, cosmetics, electronics and everything else imaginable. You could easily bargain for one-third of the proposed price, if not less. Fortunately, I was able to get out of there without anything, buying only a little food. But these low prices greatly encourage purchases. In the evening we went to the restaurant and after finding some stay for the night, we went to enjoy some nightlife in the district of Bukit Bintang. We spent some time in various clubs, but we drank very little because the prices were very high.
On Monday we had another day off. So, we went to Stadium Merdeka, where the Vintage Festival was taking place. It was quite interesting, but the heat was very severe and we didn’t make it there too long. So, we walked to see the main train station and we went to the aquarium, which Sannah had to see. For me, it was not a very special attraction, because at the time I was working in England I visited London Aquarium and Sealife Brighton couple times, but I must admit that the local aquarium in KL was probably the most interesting of the three. What impressed me most was this beautiful octopus. After those three days, we were totally exhausted and had had enough of walking around the shops and the city. So we probably won’t do it again for a long time. Our next trip will be probably to the coast, preferably to some beautiful island.