Langkawi and Penang, 21-26.10.2014

Ponieważ w środę miałyśmy wolne - świętowano Hari Deepavali, hinduskie święto światła (świętuje się zwycięstwo światła nad mrokiem), wzięłyśmy sobie jeszcze dwa dni wolnego w czwartek i piątek i mogłyśmy zaplanować trochę dłuższy wyjazd (ja, Sannah i Natalie). Miałyśmy szczęście i za jedyne 9 euro za osobę udało nam się kupić bilety lotnicze na Langkawi, wyspę położoną na północy półwyspu Malajskiego, na zachodnim wybrzeżu tym razem. We wtorek po południu taksówka zawiozła nas na lotnisko gdzie o 19 miał odlecieć nasz samolot linii AirAsia.

Nasz samolot/Our airplane

Jednak jak to często jest z tanimi liniami lotniczymi nasz lot okazał się opóźniony o prawie godzinę, przy czym sam lot trwał tylko godzinę, więc więcej czasu spędziłyśmy czekając na lotnisku niż w samolocie. Po przylocie pojechałyśmy taksówką do hostelu, gdzie wcześniej zarezerwowałyśmy sobie pokój. Na miejscu okazało się, że w jednym materacu mieszkają tzw. pluskwy domowe. Są to bardzo nieprzyjemne pasożyty, których nie jest się tak łatwo pozbyć raz się przyczepią do żywiciela.

Pluskwa domowa w  materacu/Bed bug

Oczywiście nie zostałyśmy w tym hostelu, lecz poszłyśmy na dalsze poszukiwania. Nie było to zbyt trudne. Szybko znalazłyśmy inny bardzo tani pokój, bez pluskiew, ale jak się później okazało z karaluchami, no cóż przynajmniej karaluchy nie gryzą. Poszłyśmy jeszcze na krótki spacer i położyłyśmy się spać.

Hostel

Następny dzień spędziłyśmy wylegując się na plaży i przemierzając pobliski deptak pełen małych sklepików i restauracji. 

Plaża na Langkawi/Beach on Langkawi

Na drugi dzień pojechałyśmy do największego miasta na wyspie - Kuah. Ponieważ Langkawi jest strefą bezcłową, jest tu mnóstwo sklepów z tanim alkoholem, czekoladą czy innymi artykułami duty free. Paczka papierosów kosztuje tylko 5 RM, podczas gdy w KL już 10. Także różnice są całkiem spore. Ja kupiłam sobie trochę tanich materiałów, dwa metry batiku kosztowały tylko 12 RM. Kupiłam sobie jeszcze na pamiątkę ręcznie malowaną koszulkę - rękodzieło, które można dostać tylko na Langkawi. Była relatywnie tania gdyż kosztowała tylko 60 RM. Co do samego miasta, Kuah nie wyróżnia się niczym szczególnym oprócz portu, z którego odpływają promy do Tajlandii, Penang czy do innych miejscowości w Malezji. Obok portu znajduje się bardzo ładny park i cokół z orłem. Naprzeciw widać liczne małe wyspy, co sprawia, że widok na morze jest bardzo malowniczy. 

Kuah (ja, Sannah i Natalie)

W Kuah największą atrakcją był dla nas chyba nasz hostel, gdyż mieszkałyśmy w bardzo czystym pokoju z klimatyzacją i ciepłą wodą. I to za bardzo niską cenę!
Następnego dnia popłynęłyśmy promem na Penang, wyspę położoną bardziej na południe Malezji. Podróż promem trwała około czterech godzin i była bardzo przyjemna, gdyż mniej więcej połowę podróży mogłyśmy siedzieć na zewnątrz i podziwiać przepiękne widoki. 

Podczas przeprawy promem/During the ferry ride

Zaraz po przyjeździe do George Town (największego miasta na Penang) złapał nas deszcz, więc schroniłyśmy się w budynku sądu i czekałyśmy aż ulewa trochę osłabnie. Potem udałyśmy się na poszukiwanie hostelu i po znalezieniu pokoju w Love Lane Inn rozpoczęłyśmy szwendanie się po mieście. W dziewiętnastym wieku George Town zaliczał się razem z Singapurem i Melaką do najważniejszych portów w regionie. To tam rozpoczęła się kolonizacja Malezji przez Brytyjczyków. Z czasem Singapur się rozrósł a Penang stracił na znaczeniu, ale dzięki temu George Town to bardzo ciekawe miejsce. Nowoczesne budynki przeplatają się z ruinami kolonialnych willi, dużo ulic wygląda jakby nie zmieniło się na nich nic od kilkudziesięciu lat. Od kilku lat dodatkową atrakcją są świetne graffiti, które w większości zostały stworzone przez litewskiego artystę – Ernesta Zacharevica.

W sobotę dołączył do nas Thomas i razem z nim zwiedzaliśmy całe miasto. Na początek udaliśmy się do Penang Time Tunnel, gdzie przedstawiona była historia regionu. Potem udaliśmy się na poszukiwania graffiti. 

Było strasznie gorąco, więc po południu ucieliśmy sobie drzemkę, a wieczorem poszliśmy do największego food courtu w mieście (czyli miejsca z różnymi małymi budkami z jedzeniem i restauracjami), w którym serwowany było jedzenie z każdego regionu Azji (ja jadłam przepyszną indyjską potrawę z chlebkiem naan). 

In the food court

Potem udaliśmy się na promenadę, gdzie mogliśmy podziwiać panoramę Penang nocą. 

Następnego dnia wynajęliśmy za śmieszne pieniądze mały samochód (Proton Myvi, produkcja malezyjska) i udaliśmy się na wycieczkę dookoła wyspy. Podziwialiśmy plaże, ale też wzgórza i bujną roślinność. Na południu wyspy znajdowało się kilka miast, gdzie dominowały blokowiska i ciągi takich samych szeregówek. Wydawało się, że w dużej mierze są to budynki niezamieszkane.

 Po powrocie poszliśmy jeszcze do indyjskiej restauracji i udaliśmy się na prom do Butterworth, skąd odjeżdżał nasz autokar. Pod koniec przeprawy promem zaskoczyła nas ulewa, ale na szczęście udało nam się schronić przed deszczem. 

ENG >>>

Since we had a day off on Wednesday due to the holiday Hari Deepavali, the Hindu festival of light (it commemorates the victory of light over darkness), we took two Thursday and Friday off and planned a somewhat longer trip (me, Sannah and Natalie). We were lucky because for only 9 Euros per person, we were able to buy tickets to Langkawi Island in the northwest of the Malay peninsula. On Tuesday afternoon a taxi drove us to the airport where we were supposed to fly at 7 pm with  AirAsia. However, as is often the case with the cheap airlines, our flight turned out to be delayed by almost an hour, which is funny because the flight itself lasted only an hour, so we spent more time waiting at the airport than on the plane. Upon arrival we went by taxi to the hostel where we booked a room in advance. Unfortunately, it turned out that there were some bed bugs in one mattress, very unpleasant parasites which are not so easy to get rid of once they’ve found a host. Of course, we didn’t stay at this hostel, but went on to look for another. Fortunately, we found another very cheap room quickly, no bed bugs, although, as it later turned out, it did have some cockroaches. Well at least cockroaches do not bite! Once we got settled in, we went for a short walk and went to sleep.

We spent the next day lying on the beach and wandering the nearby promenade full of small shops and restaurants. On the second day, we went to the biggest city on the island, Kuah. Since Langkawi is a duty-free zone, there are plenty of shops with cheap alcohol, chocolate and other duty free items. A pack of cigarettes, for example, only costs you 5 RM, while in KL it’ll cost you 10, so the differences are quite large. I took advantage of that and bought myself some cheap fabrics, including two meters of batik which cost only 12 RM. I also bought a hand-painted T-shirt – a handicraft that you can only get in Langkawi. It was relatively cheap, costing only 60 RM. As for the town, Kuah has nothing special to offer except the harbor from which ferries leave for Thailand, Penang or other places in Malaysia. Next to the harbor is a very nice park and a statue of an eagle. From the shore, you can see numerous small islands, making the view very picturesque. Actually, the main attraction for us in Kuah was probably our hostel, because we lived in a very clean room with air conditioning and hot water. And for a very low price!

The next day we went by ferry to Penang Island, situated more in the south of Malaysia. The ferry ride lasted about four hours and was very pleasant because for about half of the trip, we could sit outside and enjoy the beautiful views. Shortly after arriving in George Town (Penang's largest city), we got caught in the rain, so we hid in a courthouse and waited until it let up. When it did, we searched for a hostel, and after finding a room in the Love Lane Inn, we began wandering around the city. In the nineteenth century, George Town, together with Singapore and Malacca, ranked among the most important ports in the region. This is where the British colonization of Malaysia began. With time, Singapore has grown and Penang lost its importance, but thanks to George Town, it remains a very interesting place. Modern buildings are interspersed with the ruins of a colonial villa, a lot of the streets look like they have not changed one bit for decades. An additional attraction for several years has been the great graffiti, most of which were created by Lithuanian artist - Ernest Zacharevic.

On Saturday, Thomas joined us and we went sightseeing together. We started at Penang Time Tunnel, a small museum recounting the region’s history. Then we looked for more graffiti. It was terribly hot that day, so in the afternoon we took a nap, and in the evening we went to the largest food court in the city, where food from every region of Asia was served (I ate a delicious Indian dish with naan bread). Then we went to the esplanade, where we could admire the panoramic view of Penang at night. The next day we rented a small car very cheaply (a Proton Myvi, Malaysian production) and went on a trip around the island, during which we admired the beaches, hills and luscious vegetation. In the south of the island, there were several cities where apartment blocks and similar lookings condos. It seemed that, largely, they were uninhabited buildings. After returning we went to an Indian restaurant and then got on the ferry to Butterworth, where our bus would take us back to Kuala Lumpur. As it happens, at the end of the ferry ride we were surprised by heavy rain, but somehow managed to find some shelter.

3-5.10.2014, Cameron Highlands

W zeszły weekend postanowiłyśmy wybrać się na dwudniową wycieczkę na wyżynę Cameron. Jest to bardzo urodzajny region Malezji, położony ponad tysiąc metrów nad poziomem morza (przeciętnie 1100-1600, najwyższy szczyt ma niewiele ponad dwa tysiące metrów), gdzie uprawiana jest herbata oraz wiele warzyw, owoców i kwiatów. W piątek byłyśmy już o szóstej rano w pracy, and móc wyjść wcześniej i zdążyć na dworzec autobusowy Pudu Sentral w KL na 17:30. Udało nam się (mimo niesamowitego ścisku w pociągu i opóźnień) dotrzeć nawet 20 minut przed czasem. Jak się okazało wiele innych osób też wybierało się poza miasto w tym czasie, także półtorej godziny spędziłyśmy w korku w KL. Jechałyśmy pięć godzin i zaraz po przyjeździe zameldowalyśmy się w bardzo przyjemnym hostelu (Father's Guesthouse) i poszłyśmy wykończone spać.

Następnego dnia wstałyśmy wcześnie, aby zdążyć na naszą wycieczkę, którą sobie wykupiłyśmy - była to całodniowa wycieczka, w skład której wchodziło mnóstwo atrakcji. Najpierw pojechaliśmy na plantacje herbaty należącej do firmy BOH, największego producenta herbaty w Malezji.

Plantacja herbaty/tea plantation

Herbata/Tea plants

Dowiedziałam się mnóstwo ciekawych rzeczy o uprawie herbaty. Malezja, w porównaniu do innych krajów takich jak Sri Lanka czy Indie, produkuje bardzo mało herbaty, nie starcza to nawet na rynek malezyjski. Liście herbaty są tu ścinane za pomocą specjalnej maszyny bądź nożyc na stromych zboczach, gdzie maszyna nie może być zastosowana. W biedniejszych krajach liście są jeszcze ciągle zrywane ręcznie. Zrywanie ręczne ma jednak tę zaletę, że zrywane są tylko te najświeższe liście, które gwarantują wysoką jakość herbaty. Jednak w Malezji nie ma już takiej taniej siły roboczej. I tak większość pracowników plantacji to imigranci z Indiii czy Sri Lanki, którzy przyjeżdżają tu na trzy- bądź pięcioletnie kontrakty.

Pracownicy na plantacji/Workers on the plantation

Maszyna służąca do zbiorów herbaty/The tea harvesting machine

Co ciekawe herbata jest drzewem, jest jednak ciągle przycinana do wysokości pasa, aby łatwo było zbierać świeże liście. Ścinane są tylko te listki na samej górze. Trzy tygodnie trwa mniej więcej czas zanim odrosną i można je znowu ścinać. Ogólnie drzewa herbaciane mogą być urodzajne przez długi czas. Te na wyżynie Cameron liczą sobie już około siedemdziesiąt lat. 

Później odwiedziłyśmy też fabrykę, gdzie BOH produkuje czarną herbatę. Z tych samych liści można też wyprodukować zieloną herbatę, ale wtedy ten proces przebiega inaczej.
Proces produkcji czarnej herbaty to po krótce: Suszenie (12-20 godzin) - Rolowanie - Fermentacja - Suszenie w wysokiej temperaturze - Sortowanie 
 

BOH Tea Center

W czasie naszej wycieczki byłyśmy też w lesie porosłym mchem. Nasz przewodnik powiedział, że jest to najstarszy las na ziemi, gdyż położony tak wysoko nie był pokryty lodem w czasie zlodowaceń. Także liczy sobie wiele milionów lat. Rosną w nim też żywe skamieniałości: paprocie drzewiaste. Ten las robi niesamowite wrażenie, niestety nie jest on w żaden szczególny sposób chroniony przed turystami i nasz przewodnik pokazwał nam, że ludzie zrywają rośliny, które są pod ochroną i chodzą poza wytyczonymi ścieżkami. Zwłaszcza problematyczni są ludzie szukający rzadkich gatunków orchidei, które porastają ten las. Jest to przerażające, że taki stary las może niedługo ulec zniszczeniu. Ta rośliny z kielichem to dzbanecznik - roślina owadożerna, która wabi owady swoim nektarem. Owady upite nektarem wpadają do kielicha i są zjadane.

Dzbanecznik/Pitcher plant

Omszały las / Mossy Forest

W omszałym lesie/in the mossy forest

Drzewiaste paprocie/living fossils

 Potem byliśmy jeszcze w ogrodzie pełnym motyli i różnych owadów, na placu targowym, gdzie sprzedawane są kwiaty i warzywa, a także w małym muzeum, które nazywa się Time Tunnel, gdyż przenosi w przeszłość. W muzeum tym oprócz informacji na temat historii Cameron Highlands znajduje się mnóstwo różnych staroci. Byłyśmy także w miejscu, gdzie uprawiane są truskawki, trudno to nazwać polem truskawkowym, gdyż uprawiane są one na grządkach na wysokości pasa, aby się łatwiej je zbierało i żeby się nie brudziły o ziemię. Jest to duża atrakcja dla Malezyjczyków, gdyż jest to jedyny region w Malezji, gdzie rosną truskawki. 

Na koniec pojechaliśmy jeszcze do buddyjskiej świątyni, czwartej pod względem wielkości w Malzeji. W tej świątyni widać najlepiej jak mieszają się tu różne religie. Ta świątynia składa się z kilku budynków, w pierwszym są posągi taoistyczne, w drugim buddyjskie, a w trzecim jest hinduski bóg Shiva. 

Budda

Shiva

 Po powrocie spotkałyśmy się z resztą praktykantów z GMI (Thomasem, Jonathanem i Natalie), którzy wybrali się w podróż dzień później od nas. Wieczorem wybraliśmy się jeszcze na krótki spacer po okolicy, ale że cały czas padało wróciliśmy cali przemoknięci.

Następnego dnia udaliśmy się przed południem na krótką wędrówkę po lesie, nawet udało nam się nie zgubić i chociaż szlaku, którym chcieliśmy podążać nie udało nam się w ogóle odnaleźć. Po południu siedziałyśmy już w autokarze wracając do KL.

W lesie /in the forest

 

Fioletowy grzybek/violet mushroom

ENG>>> 

Last weekend we decided to go for a two-day trip to the Cameron Highlands. It is a very fertile region in Malaysia, located over a thousand meters above sea level (on average from 1100 to 1600, the highest peak is a little more than two thousand meters), where tea and many vegetables, fruits and flowers are grown. On Friday, we were already at six in the morning at work to be able to leave early and catch the bus Pudu Sentral station in KL at 17:30. We were able to (despite the incredible crowd on the train and delays) to reach the station even 20 minutes ahead of time. As it turned out many other people also chose to get out of town at the time, so we spent half an hour in a traffic jam in KL. We traveled five hours and immediately after arrival checked into a very nice hostel (Father's Guesthouse) and went to sleep exhausted.
The next day we got up early to make our tour, which we booked in advance - it was a day trip which consisted of a lot of attractions. First we went to the tea plantation belonging to the company BOH, the largest producer of tea in Malaysia.
I learned a lot of interesting facts about the cultivation of tea. Malaysia, compared to other countries such as Sri Lanka or India, produces very little tea, not enough even for the Malaysian market. Tea leaves here are cut off  using a special machine or scissors on steep slopes, where the machine cannot be used. In poorer countries, the leaves are still picked by hand. Hand picking does have the advantage that only the freshest tea leafs are picked, which guarantees the high quality of tea. However, in Malaysia there is no such cheap labor. Anyways the majority of plantation workers are immigrants from India or Sri Lanka who come here on three-or five-year contracts.
What's interesting is that tea is a tree. However, it is usually cut to the waist level, so you can easily collect the fresh leaves. They cut off only those leaves at the very top of the plant. It takes more or less three weeks before the leafs grow back and can be cut again. Generally a tea tree can be fertile for a long period of time. Those in the Cameron Highland are now about seventy years old.
Later we visited a factory where BOH produces black tea. Green tea can be produced from the same leafs, but then the process is different.
The production of black tea: Drying (12-20 hours) - Rolling - Fermentation - Drying in high temperatures – Sorting
During our trip we were also in a mossy forest. Our guide said that it is the oldest forest on earth, as it is situated so high it was not covered by ice during the ice age. It is supposed to be millions of years old. There are even living fossils growing here. This forest makes a big impression, but it is not very strictly protected from tourists and our guide showed us that people break the plants, which are under the protection and go beyond the designated paths. Especially problematic are the people who are looking for rare species of orchids in the forest. It is really scary that the old forest may soon be destroyed. The plant with the cup in the picture is called a pitcher plant or a monkey cup. It is a carnivorous plant that attracts insects with its nectar. Insects get drunk from the nectar, fall into the cup and are eaten by the plant.
Afterwards we went to a butterfly garden, vegetable and flower market as well as to a small museum, which is called the Time Tunnel, as it moves you to the past. In this museum, in addition to information about the history of Cameron Highlands, there are a lot of different antiques and old stuff. We were also in a place where strawberries are grown, it is difficult to call it a strawberry field, because the strawberries are cultivated on shelves at waist-height in order to be more easily gathered and not get dirty with soil. This is a big attraction for Malaysians because it is the only region in Malaysia where they grow strawberries.
At the end we even went to a Buddhist temple, the fourth-largest in Malaysia. In this temple you can see how the different religions are being mixed and coincide together. This temple consists of several buildings. There are some Taoist statues in the first, Buddhist statues in the second, and in the third is the Hindu god Shiva.
After returning we met up with the rest of the interns from GMI (Thomas, Jonathan and Natalie), who chose to come to Cameron Highlands a day later than us. In the evening we went for a short walk around the neighborhood, but it rained the whole time so we returned completely soaked.
The next day we went for a short hike through the forest in the morning and even managed not to get lost, although we could not find the trail, which we wanted to follow. In the afternoon we were already sitting on the bus back to KL.